Sara Salvérius

accordeoniste

Maak kennis met een artieste die wars van trends rechtstreeks naar het hart gaat.

(G. Peters)

Biografie

Sara Salvérius (Gent, 1985) studeerde accordeon bij Philippe Thuriot aan het conservatorium van Gent. Ze werkte mee aan verschillende folk- en wereldmuziekprojecten (Olla Vogala, Aranis, Griff,..) en trad o.a. op in Canada, Zuid-Afrika, China, Italië en Griekenland. 

Samen met cellist Lode Vercampt en violist Wouter Vandenabeele vormt ze het trio Chansons Tryptique. Ze deelde het podium met Gwen Cresens, Tuur Florizoone, Rony Verbiest, Antje De Boeck, Osama Abdulrasol, Vera Coomans en vele anderen.

Sinds 2017 besteedt ze een groot deel van haar tijd aan eigen composities en werd hier in 2022 voor bekroond met de Flanders Folk Award voor beste album.

​

In 2018 debuteerde Sara met Trapped in Sight. Een emotionele soloplaat met muziek voor accordeon die ze maakte na de zelfmoord van haar zus in 2017. De cd werd warm onthaald en Klara vermeldde hem zelfs als een van de opvallendste van 2018.

In 2020 volgde Equinox, een tweede solo-cd met eigen muziek.

In dit vervolg laat ze horen hoe verdriet en gemis een plaats heeft gekregen in haar leven, zonder dat het allesoverheersend is. Tijdens de equinox, op twee momenten per jaar, zijn de dag en de nacht overal ter wereld even lang. Voor Sara is dat een mooie overgang van een droevige periode naar een tijd waar er meer licht is. 

Ook deze cd werd heel positief ontvangen en Sara kreeg hiervoor in 2022 de Flanders Folk Award voor beste album.

​

Het Festival van Vlaanderen Kempen gaf Sara een compositieopdracht voor Poesia Divina, het poëtische luik van het festival Musica Divina, in september 2021. Ze maakte een compositie geïnspireerd op een psalm van Sylvie Marie. 

Vanaf najaar 2021 was haar muziek ook te horen in de voorstelling 'Het Gezin van Paemel' door Antwerps theatercollectief SKaGeN.

Guy Peters

Over Equinox

En het is net daar dat Salvérius het meest indruk maakt. Een accordeon, dat heeft voor velen nog altijd weinig uitstaans met wat wordt verstaan onder hedendaagse of hippe geluiden. Toch is Equinox een aanrader, want deze artieste heeft iets dat nog een pak waardevoller is dan de waan van de dag: een verzameling composities die de afstand tussen hoofd, buik en vingers zo kort mogelijk houdt en niet vast te pinnen valt op een stijl of periode, laat staan een modieuze oprisping. Equinox staat fier overeind, omdat het – net als de beste hardcore punk, country of freejazz – uit het hart komt en een universeel, tijdloos verhaal te vertellen heeft. Heel, heel mooi.

Moorsmagazine

Over Equinox

Mooi, melancholiek, meeslepend, intiem, gepassioneerd, en met melodieën die bij je blijven. Equinox is een licht verslavend plaatje dat me bijna te kort duurde. Gelukkig kun je het dan gewoon nog een keer draaien, want vervelen doet deze muziek niet. Een subliem, intiem meesterwerkje!

Music Frames

Over Trapped in Sight

Fraaie composities, helder van structuur met op folk georiënteerde melodieën, bijna liedjes zonder woorden, waarbij de intensiteit van de muziek voor zich spreekt. Salvérius speelt beheerst, maakt mooi gebruik van dynamiek en laat haar ziel spreken via haar muziek waarbij ze de accordeon laat huilen in ’21 januari’, de machteloosheid klinkt in het titelstuk, de hoop in ‘Tiptoe’ of de zoektocht en wanhoop die hoorbaar zijn in ‘Kalileo’. De accordeon-klank, de composities en de uitvoering, ja het komt allemaal zo perfect samen op dit album dat het deze CD organisch mooi maakt. Niet vaak zó’n persoonlijk album gehoord, werkelijk genieten!