Projecten
Pendulum
Accordeon en strijkkwartet
Accordeoniste Sara Salvérius gaat in haar muziek op zoek naar beweging en rust. Zo probeert ze de onvoorspelbaarheid van het leven muzikaal te vatten. Voor Pendulum werkt ze met een wel heel uniek strijkkwartet: SunSunSun.
Naast hun avontuurlijke palmares is ook hun sound ongeëvenaard én precies afgestemd op Sara haar werk. In samenwerking met vioolbouwer (en echtgenoot van) Pieter Goossens, werden alle instrumenten namelijk letterlijk uit hetzelfde hout gesneden.
Pendulum draait om verbinding. Verbinding tussen uitersten.
Vreugde en verdriet. Goed en kwaad. Innerlijke wereld en uiterlijk vertoon. En tussen al die uitersten: een rustpunt. Daar waar de tegengestelden elkaar raken. Waar de slinger een fractie stilhoudt.
Dit project werd bekroond met de Flanders Folk Award voor beste Live Band 2025
Sara Salvérius & SunSunSun
Sara Salvérius (accordeon), Jeroen Baert (viool), Yumika Lecluyze (viool), Karel Coninx (altviool) en Seraphine Stragier (cello).
Verhalen zonder woorden is een muzikaal project dat tot stand kwam voor Klarafestival. In april 2024 groeide er tijdens een residentie in een woonzorgcentrum een intieme dialoog met bewoners, vol kleine gebaren, stiltes en ontmoetingen. Uit die momenten ontstonden composities voor accordeon en klarinet; breekbaar en verstild, maar tegelijk gedragen door nabijheid en warmte.
Klarinettist Jean-Philippe Poncin voegt daar een improvisatorische dimensie aan toe, het resultaat zijn evocatieve en vaak melancholisch getinte muzikale vertellingen.
Sara Salvérius (accordeon & compositie)
Jean-Philippe Poncin (klarinet/basklarinet)
Verhalen zonder woorden
Accordeon en klarinet
Sara Salvérius
Accordeon solo
Sara Salvérius laat haar hart spreken door haar accordeon. Haar prachtige instrument ademt en weergalmt al haar gevoelens, licht en donker, vrolijk en droef. Tijdens haar concerten vertelt ze met melodieën en woorden haar eigen verhaal. Sara stond jarenlang bekend als een virtuoze accordeoniste en deelde het podium met een hele reeks fantastische bands. Maar het was het verlies van haar zus dat ervoor zorgde dat ze ook zelf muziek begon te schrijven. Omdat ze simpelweg niet anders meer kon. De klanken uit haar instrument gaven een stem aan de grote gevoelens die haar overweldigden en zorgden er tegelijk voor dat haar zus altijd dicht bij haar bleef. Hoe een accordeon kan klinken als een bad van melancholie, maar ook als een warm deken. Hoe je als mens verdrietig én gelukkig kunt zijn. En hoe elk gevoel, groot of klein, licht of donker, zijn plek mag hebben.